2016 Screening van nieuwe patiënten

Rise and shine!! Met een stevige jetlag in de benen lopen we om 8 uur ’s ochtends door de ongebruikelijk rustige straten van Vientiane. De zon komt net op en de temperatuur is nog aangenaam, maar zal rond het middaguur boven de 30 graden uitkomen. We worden deze zondagmorgen bij de directeur van het Mahosot Hospital verwacht voor de formele ontvangst van de Bridge the Gap missie 2016, de uitwisseling van de gebruikelijke wederzijdse complimenten en beste wensen voor de komende weken.

Direct na alle plichtplegingen worden we meegenomen voor de screening van patiënten die van heinde en verre naar Vientiane zijn gekomen. 10 jaar opereren in Laos heeft zijn vruchten afgeworpen, zodat er, ondanks een gigantische taalbarrière, een efficiënt systeem is ontstaan om  patiënten te beoordelen, te statussen en te plannen. Onze grootste steun en toeverlaat is Leila Srour, die al sinds jaar en dag haar leven heeft gewijd aan de medische ondersteuning van kinderen in Zuid-oost Azië. Deze aimabele Amerikaanse kinderarts reist door het land om patiënten te bezoeken die de weg naar de medische zorg zelf niet kunnen vinden. Bovendien spreekt ze vloeiend Lao, zodat zij de afstand tussen de patiënten en ons een stuk kleiner kan maken.

In de gecontroleerde chaos van ziekenhuispersoneel en complete families met rondrennende kinderen met de meest extreme en zeldzame afwijkingen, zien we veel onbehandelde schisis. Gelukkig komen er bovendien veel patiënten terug die in het verleden al eens door ons zijn geopereerd, en die nu voor een nieuwe fase in hun schisis behandeling in aanmerking komen. Zonder twijfel een teken dat onze aanpak van een langdurige en jaarlijks terugkerende samenwerking zijn vruchten afwerpt.

De Laotiaanse chirurgen vergezellen ons tijdens het screenen. Het overleg ter plekke over indicatiestelling is tevens een gewaardeerde manier om kennis over te dragen. De vraag is meestal niet HOE een patient behandeld moet worden, maar met name OF dat wel kan onder de huidige  standaarden van de Laotiaanse gezondheidszorg. Ik merk dat hierbij in onze groep de grenzen tussen specialismen snel vervagen, en we vormen een internationaal multidisciplinair behandelteam. Ook de onlangs gestarte orthodontist, die zijn patiënten sinds het overleg vorig jaar dentaal heeft voorbereid, vergezelt de kaakchirurgen bij de operatieplanning. We zullen de eerste orthognathische chirurgie ooit in Laos dit jaar uitvoeren.

De 2 patiënten met een zeldzame gezichtsspleet en een paar patiënten met Noma vormen vooralsnog de grootste chirurgische uitdaging. Noma is een opportunistische infectie ziekte van de mondslijmvliezen met een zeer hoge mortaliteit. Het ontstaat bij extreme ondervoeding en wordt daarom ook wel “the face of poverty” genoemd wordt. De overlevers verkeren vaak in extreme isolatie door afgrijselijke resterende gelaatsmisvormingen.