In een Laotiaanse operatiekamer opereren is een beleving op zich. Het begint al met de OK pakken, die voor de gemiddelde Laotiaan al krap zijn, dus laat staan hoe dat eruit ziet bij 8 oversized Westerse dokters. Er is constant reuring. Kindertjes worden in en uit gedragen. Iedereen gilt en lacht door elkaar heen. Er galt Aziatische jengelmuziek door de gangen. Er gaat al zeker een half uur ergens een alarm af, maar niemand schijnt zich er druk om te maken. Toch is er een duidelijke organisatie en is het niveau van anesthesie hoog. OK 3 en 4 zijn gereserveerd voor het Bridge the Gap team. Dat er een nummer aan de OK’s wordt gegeven, wil niet zeggen dat dat ook verschillende afgesloten ruimten zijn. De verbindingsdeuren staan wagenwijd open en er wordt uitgebreid gecommuniceerd tussen de beide operatie teams. Op en neer lopen om even mee te kijken op de andere tafel, is aan de orde van de dag. Volgende week opereren we wegens het grote aanbod aan patiënten zelfs met 2 tafels op 1 kamer! De steriliteitseisen zijn hier op zijn zachtst gezegd anders dan in het VUMC. Postoperatieve wondinfecties zijn, ondanks de incidentele vliegen en muggen op OK, een uitzondering. Met zo’n open OK, heb je in ieder geval weinig deurbewegingen!!

Toen het ziekenhuis enkele jaren geleden werd verbouwd, heeft Bridge the Gap de inrichting van 2 operatie kamers mogelijk gemaakt. Dagelijks wordt deze apparatuur en instrumenten gebruikt, overigens zonder dat deze worden onderhouden of vervangen. Ook de term “disposable instrumentarium” blijkt hier een relatief begrip. Wij proberen ieder jaar, in overleg met en op voordracht van het locale operatie personeel, iets aan te schaffen wat de kwaliteit van zorg in het Mahosot Hospital ten goede komt. Later deze week bieden we derhalve officieel een echoapparaat aan, waarmee perifere zenuwblokken geprikt kunnen worden. In een omgeving met beperkte mogelijkheden tot pijnbestrijding (ook pijnmedicatie is hier schaars), is dat echt iets waar patiënten en dokters ongelofelijk veel profijt van zullen hebben. Vang Pheng, anesthesioloog en coördinator van ons operatieprogramma (en ergens ook wel van onze groep) zal het ongetwijfeld dankbaar in ontvangst nemen.

De eerste orthognathische operatie in Laos ooit, waarbij door een osteotomie (doorsnijden van het bot) de stand van maxilla (bovenkaak) en mandibula (onderkaak) wordt verbeterd, kan rekenen op veel aandacht. Lokale tandartsen en orthodontisten verdringen elkaar om aan tafel mee te mogen kijken.

De plastisch chirurgen hebben zich vandaag bezig gehouden met een uitermate zeldzame dubbelzijdige gezichtsspleet, waarbij het middengezicht (oogleden, wangen en bovenlippen) moest worden gereconstrueerd.

In week 1 hebben we uiteindelijk 65 patiënten gescreend, waarvan er 38 geopereerd zijn. Dit weekend verkassen we per bus naar een dorp in het midden van Laos, alwaar we in een klein ziekenhuis zondag een nieuwe screening sessie van patiënten zullen doen, die we daar volgende week zullen opereren.

Sabaidie!
Jan Maerten Smit

(Volgend blog: verpleegafdeling)